گره کور بسکتبال گیلان کجاست؟

به واقع می توان حرکت هیئت بسکتبال استان گیلان را در این روزها حرکتی مثال زدنی و ستودنی دانست. بسکتبال گیلان که در سال های اخیر جایگاه واقعی خود را از دست داده بود و در کنج عزلت جا خوش کرده بود، با تغییرات مدیریتی و با تمام مشکلات عدیده ای که همه با آن ها آشنا هستند در کمتر از ۶ ماه توانست حضوری پررنگ و شایسته با حضور ۵ تیم در لیگ های کشوری داشته باشد که به نوبه خود بی سابقه است.
اما مهمترین اتفاق بسکتبال گیلان حضور یک تیم از این استان در مسابقات لیگ دسته یک کشوری با نام تیم “امید هیئت بسکتبال استان گیلان” است.
تیمی از جوانان ۱۵ الی ۲۳ سال که از بین ده ها بازیکن خوش آتیه گیلانی به سختی انتخاب و برای یک ماراتن بزرگ آماده شدند.
تیم‌امید گیلان که با حمایت ویژه ی رئیس هیئت بسکتبال استان پا به این مسابقات گذاشت از همان ابتدای بازی ها از شرایط خوب لجستیک و آماده سازی امکانات بهره مند بود.

بازی اول این تیم‌که به میزبانی تیم قدرتمند اصفهانی بود ،یک بازی مهم برای این تیم از هر حیث محسوب می شد از همین رو به دستور مستقیم دکتر رفیعی تاکید شد سعی شود تحت شرایط خوب و مناسبی این تیم به مسابقه اعزام شود از اتوبوس VIP اختصاصی گرفته تا شرایط خوب اسکان و خوراک و … شرایطی که به جرات می توان اذعان نمود بسیاری از تیم ها فاقد آن می باشند و با امکانات بسیار کمتر از آن راهی مسابقات شده اند.
تیم گیلان با اختلاف ۳۳ امتیاز بازی اول را در زمین اصفهان واگذار نمود. عدم هماهنگی، عدم تمرین مناسب و عدم آشنایی با شرایط و جو مسابقات کشوری دلایل این باخت می توانست باشد.

بازی دوم به میزبانی تیم گیلان بعد از یک هفته دوره آماده سازی و تمرین های منظم برابر تیم خوش آوازه آرارات تهران با حضور بسکتبال دوستان برگزار گردید. این بار تیم گیلانی سرزنده تر و سرحال تر بازی می کرد و از کوارتر سوم بازی را در دست گرفت و پیش افتاد اما در ثانیه های پایانی بازی برده را با اختلاف یک امتیاز به حریف باهوش خود واگذار نمود.
جوانی، عصبی بودن بازیکنان، جو ورزشگاه خانگی و چند دلیل دیگر دلایل این باخت شناسایی شد.

شروع هفته سوم با تمیرینات سنگین همراه شد. تمرینات بدنی و تاکتیکی در طول هفته و آماده سازی بازیکنان و هماهنگی شناخت هریک از بازیکنان از همدیگر در دستور کار قرار گرفت. اضافه شدن یک بازیکن جوان دیگر در تیم نوید بخش شروع یک حرکت موفق بود. همدلی بازیکنان ، حمایت های هیئت و مدیران آن و پیگیری های کادر فنی انتظار و امید برد در هفته سوم را بیشتر میکرد.
روز مسابقه در یک فضای بدور از تنش سالن ۶۰۰۰ نفری رشت شاهد حضور بیش از هزار نفر از بسکتبال دوستان در سالن بود و خانواده ها برای تشویق فرزندان سرزمین خود از دقایق اولیه بازی تا دقایقی بعد از بازی به تشویق امیدهای گیلان پرداختند.
بازی که با وعده پاداش از سوی رئیس هیئت بسکتبال استان شور و شوق بیشتری به جوانان گیلانی داده بود.
بازی طبق معمول همیشه با استرس و فشار عصبی گیلانی همراه شد و تیم خوب کرمانشاهی اختلاف خود را با تیم میزبان لحظه به لحظه افزایش می داد. عصبی بودن بازیکنان، هیجان کاذب و عدم دقت در بازی باعث شد تا پایان نیمه اول تیم مهمان یک سر و گردن جلوتر از تیم میزبان عمل کند اما بازی در نیمه دوم و از کوارتر سوم شکل و شمایل متفاوتی به خود گرفت رفته رفته فاصله امتیازها کمتر و کمتر شد تا جایی که در دقایقی از نیمه دوم (کوارتر های سوم و چهارم) تیم گیلانی با نتیجه برتر در حال سپری کردن بازی بود.
در ثانیه های پایانی باز هم همان سناریوی قبلی تکرار شد؛ در اوج هیجان و تشویق خیل عظیم حامیان تیم امید گیلان، در ثانیه های پایانی دقت عمل بازیکنان مهمان نتیجه بازی را برگرداند و تیم گیلان را در زمین خود متحمل شکست کرد و چاره ای جز اظهار شرمندگی بازیکنان جلوی تماشاچی های گیلانی که ایستاده آن هارا تشویق می کردند، نگذاشت‌‌.

حال بعد از گذشت ۳ هفته از مسابقات وقت آن رسیده پیشکسوتان و بزرگان بسکتبال استان به شناخت دلایل این مشکل بزرگ برسند که چطور تیمی به این شادابی و کاملی با در اختیار داشتن بهترین امکانات در مقایسه با تیم های دیگر فقط چند ثانیه مانده تا پایان بازی برد را با باخت تعویض می کند.
کادر فنی، بازیکنان، امکانات، شرایط برگزاری و …
باید “همه با هم” و در کنار یکدیگر برای اعتلای بسکتبال گیلان و بازگشت به جایگاه اصلی گیلان در بسکتبال کشور قدم برداریم و باور داشته باشیم یک دست به تنهایی صدا ندارد.

باید قبل از استفاده از دندان برای باز کردن این گره کور چاره ای اندیشید